Niet lullen maar voelen – het herontdekken van het man-zijn

Als man loop ik regelmatig tegen persoonlijke én maatschappelijke overtuigingen aan die het leven soms verdomd ingewikkeld maken. Want hoewel ik trots ben op het man-zijn en de kracht die daarin schuilt, voelt het soms als een last die ik in stilte moet dragen.

Lange tijd deed ik precies dat: zwijgen. Simpelweg omdat ik dacht dat het erbij hoorde, want een échte man klaagt toch niet? Die werkt hard, zet door en houdt zijn kop erbij. Toch?

Die diepgewortelde ‘niet lullen maar poetsen’-mentaliteit is in onze maatschappij bijna synoniem geworden aan mannelijkheid. Alsof het tonen van kwetsbaarheid je automatisch minder man maakt. En alsof je, als je even stilvalt of deelt dat je ergens mee zit, ineens aan je mannelijkheid twijfelt.

In mijn voormalige vriendengroepen draaide alles lang puur om gezelligheid en leuk doen. Lekker luchtig. Problemen? Die parkeerde je. We hielden het simpel. En eerlijk is eerlijk: dat werkte, een tijd. Tot ik begon te voelen dat die oppervlakkigheid me niet meer voedde. Hoe leuk het ook was – het was alsof ik elke dag hetzelfde gerecht at. En zelfs de lekkerste maaltijd gaat uiteindelijk vervelen.

Ik verlangde naar meer. Naar échte verbinding. Ook met mannen.

Dat bleek lastig. Want in veel mannenvriendschappen ligt de lat voor kwetsbaarheid laag. Of beter gezegd: die hangt ergens onder de tafel. Toch begon er iets te schuiven. Langzaam. Eerst bij mezelf. Ik durfde steeds vaker mijn binnenwereld te delen. Over wat ik voelde, wat me raakte, wat ik niet wist. En tot mijn verrassing waren er andere mannen die ook die behoefte voelden. Die ook voelden dat het tijd was voor iets anders.

Nu ben ik onderdeel van een groep mannen die samen het man-zijn wil herontdekken. Die het lef heeft om te erkennen dat we soms zijn afgedwaald van onze plek. Niet uit zwakte, maar juist uit kracht.

We zijn als mannen uiteindelijk opgegroeid in een tijd waarin vrouwen (terecht) meer ruimte hebben gekregen. Dat vroeg – en vraagt – van ons mannen soms een stap opzij. Maar terwijl we die stap zetten, zijn velen van ons vergeten waar de juiste dan eigenlijk is. In een nieuwe richting. Met een nieuw bewustzijn.

In sommige gevallen hebben we onszelf als man zelfs ondergeschikt gemaakt. Niet bewust, niet kwaadwillend. Maar wel ten koste van onze eigen kracht. En dat is niet de bedoeling. We hoeven niet hetzelfde te zijn als mannen en vrouwen. Maar we mogen wél beiden stevig in onze eigen kracht staan, vanuit respect en gelijkwaardigheid.

Want juist dán kunnen we elkaar echt aanvullen. Leren van elkaar.

Het gaat dan ook niet perse om praten of verhalen, maar écht uiten wat er word gevoeld. Niet analyseren, maar voelen.

En dat is geen zwakte. Integendeel. Het vraagt kracht om te voelen. En moed om het te delen.

Tegelijkertijd dragen we als mannen ook nog steeds de druk van het dagelijks leven: werk, verantwoordelijkheid, prestaties. Dat alles combineren met een heroriëntatie op je plek als man is simpelweg zwaar – zeker als je dat alleen probeert te doen.

Daarom geloof ik dat het essentieel is dat we als mannen elkaar gaan opzoeken. Niet alleen voor een biertje of een grap, maar ook om samen te groeien. Om met elkaar te ontdekken wat het betekent om man te zijn in deze tijd. Niet omdat we geen mannen zijn, maar omdat we ons man-zijn willen ervaren, verdiepen, vieren.

En ik beweer uiteraard niet dat ik alles weet. Of dat ik op dit moment ‘de ideale man’ ben geworden, ik deel dit om als man te delen wat ik ervaar. Maar ik wíl blijven leren. En ik geloof dat de kracht zit in samenkomen, spiegelen, steunen.

Ik zie het als mijn verantwoordelijkheid – naar mezelf en naar andere mannen – om bewustzijn, openheid en ruimte te creëren. Op een veilige plek waar niets hoeft, maar alles mag. Waar de lach en de traan naast elkaar mogen bestaan.

Remindyourlife is voor mij ook de plek waar ik dit wil delen met andere mannen, maar ook waar het verbinden tussen het mannelijke en het vrouwelijke versterkt kan worden.

Holististic health center

Waarom dit zo belangrijk is – een wetenschappelijke blik

Psycholoog Ronald Levant, gespecialiseerd in mannelijk gedrag, spreekt over het fenomeen normative male alexithymia: het onvermogen van veel mannen om emoties te herkennen en onder woorden te brengen, veroorzaakt door sociale conditionering. Vanuit jongs af aan krijgen veel jongens te horen dat huilen of praten over emoties “niet mannelijk” is. Dit leidt tot emotionele onderdrukking en vaak tot eenzaamheid, stress of zelfs burn-out.

Uit onderzoek blijkt ook dat mannen significant minder sociale steun zoeken dan vrouwen, terwijl juist sociale verbondenheid een van de belangrijkste buffers is tegen psychische klachten (Kawachi & Berkman, 2001).

Tips voor mannen die willen groeien:

1. Zoek een mannenkring – Of je het nu een broederschap, cirkel of groep noemt: zoek gelijkgestemde mannen met wie je eerlijk kunt delen.

2. Oefen in kwetsbaarheid – Begin klein. Deel eens iets oprechts met een vriend, zonder dat het grappig of luchtig hoeft te zijn.

3. Reflecteer op je rol – Vraag jezelf af: waar heb ik ruimte gegeven, waar ben ik mezelf kwijtgeraakt? Wat betekent ‘man zijn’ voor mij, nu?

4. Maak tijd voor innerlijke groei – Je hoeft niet in therapie (mag wel), maar bewust ruimte maken om te reflecteren op je emoties helpt enorm.

5. Beweeg bewust – Lichaamsbewustzijn is een krachtige ingang tot emotionele bewustwording. Sporten is eigenlijk niet zo heel gezond, probeer eens vormen als yoga, ademwerk of Holistic training waarbij je niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel contact maakt met jezelf.
   

Wil jij als man ook meer ontdekken over jouw plek, je kracht en je gevoelswereld? Dan kan je ook samen met mij de diepte in gaan om het andere man zijn in jezelf te ontdekken. Je life guide, Bwana